Paylaş
Tüm Sayılar      2022      Sayı 204 – Haziran 2022      Vazgeçilemeyenler

Vazgeçilemeyenler


Bir Sonbahar günü kızım telefonda, “Karganın gagasından gri-beyaz bir yavru kedi kurtardım, şimdi ne yapmalıyım? diye sordu. Hava yağmurlu ve serindi. Eve alıp beni beklemesini söyledim. Ben Kınalıada’ya varana kadar kızım eczaneden bit ilacı almış ve arkadaşı ile kediyi temizlemiş. Kızım ve ben, o güne kadar gerçi sokak kedilerini beslerdik ama hiç kucağımıza kedi almazdık. 

Yavru kedi o gece bizi uyutmadı. Biraz süt verdim, besler, büyütür ve kışın adada bırakırız dedim fakat iyi ki bu mümkün olmadı ve yeleli Minu kedi bizimle 10 yıl yaşadı.

Minu oyuncu kediydi, git gide güzelleşti, evimize neşe getirdi. Bir gün hastalandı; sanırım zehirlenmişti, birkaç gün veterinerde kalıp tedavi gördü. Çok üzüldük fakat eve dönüşünde paşalar gibi yine koltuğuna kuruldu. Minu bahçedeki kedilerle geçinemezdi, her kavga sonunda diğer kediler toplu halde onu kovalar, Minu ise soluğu bizim yanımızda alırdı.

Mevsimin en sıcak günüydü, Minu yanağından yara almış döndü bahçeden. Sakindi, o gece kucağımda uyudu.  Bir Pazar günü, 19 Ağustosta sabah evden bahçeye çıktı ve bir daha geri gelmedi. Oysa ertesi gün onu veterinere götürecektim. Çok aradım kedimi, adanın tepelerine kadar çıktım. Makilerin içine kadar Minumu aradım ama bulamadım. Minu, her kedi gibi kendisini göstermeden melek olmuştu.

Eve başka kedi almak istemedik. Sokak kedilerini besledik, tedavi ettirdik. Büyükada’ya veteriner kliniğine götürdük, sahiplendirdik, pati dostu hanımlar da yardımlarını esirgemediler. Kızım Kınalıada’dan Osmanbey’e hasta kedi taşıdı. Aylarca veterinerde tedavisini sürdürdü, göz ameliyatından kurtarıp sahiplendirdi. Bu arada eve kedi alamadık, ta ki ben bir Van kedisi ile karşılaşıncaya kadar.

Vanoyu eve getirdiğimde kızım çok şaşırdı. Asil kediydi Vano. Hırçındı, o benim beyaz fırtınamdı. Onunla da çok hoş anılarımız var. Vano mahalle kedilerinin meselesi haline geldi. Kızgınlığı, kavgacı yapısı, asabiliği ve başına buyrukluğu ile kendisine de zarar veriyor ve artık eve sığmıyordu. Veteriner tavsiyesi ile kısırlaştırdık. Bir gözü gök mavisi, diğer gözü bal rengi Vanom kısırlaşmadan dolayı şişmanlamadı. Kedimiz artık kavgalardan uzak kalıyor, vücudu yara içinde kalmıyor, kar beyazı tüyleri yolunmuyordu.

Vano bizim evde 8 yıl kaldı. Son aylarda böbrek yetmezliğinden hem veteriner tedavisi gördü hem de hayvan hastanesinde seruma yattı. Vanomuzu hastanede bırakmadık, kefeni ile gömdük kedimizi. Dert ortağım da melek olup arkasından kocaman bir boşluk bıraktı.

Şimdi Muşig adı altında nev-i şahsına münhasır bir tekir kedimiz var. Yazın beraberiz, kışın da kızımda kalır; Whatsapp’tan konuşurum kendisi ile. Muşig’i komşumuz bahçede bulmuş ve kedi bütün bir gece miyavlayınca ne yapacağını bilemediğinden ertesi sabah mutfak canımdan bana getirip teslim etmişti. Avuç içi kadar kedinin annesini aradık ama bulamadık. Damadıma rica ettim Yeşilköy’e kendi bahçesine götürsün bari diye çünkü Eylül ayından sonra kedi adada kalsa o yavru hali ile kesin ölürdü veya diğer hayvanlara yem olurdu. Muşig de hastalanınca damadım ona sahip çıktı, birkaç veteriner değiştirerek tedavi ettirdi. Evden uzak kaldığı da oldu Muşig’in fakat böylece ölümden döndü ve özel mamalarla proteinsiz beslenmesine özen gösterilerek maşallah şimdi yedinci yaşını sıhhatli bir şekilde sürdürüyor. 

Dişi kediler doğumdan sonra hasta olan yavruyu terk ederler ve sütleri ile yalnız sağlıklı yavrularını beslerler. Bizim Muşig de kedi kanunundan nasibini almış bir pati. Şimdi o da kendi kanununu bizlere kabul ettiriyor ama içine biraz cilve biraz şeker katmayı da ihmal etmiyor.

İster pati ister insan olsun, yüreğimize dokunan, sevgimizle sarıp sarmaladığımız her canlıyı kaybettiğimizde acı çekeriz, içimiz sızlar, gittikçe özlemini çeker, hasreti ile yanarız. Kedi deyip geçmeyin sakın. Bir kedinin yerini başka bir kedi bile tutamazken, hayatınıza yer etmiş, birlikte yol aldığınız bir insanı toprağa vermek kadar insanı yıpratan başka hiçbir şey düşünemiyorum.

Hayat bir esinti, artık ömürler kısaldı. Önemli olan ebediyete uğurladığımız kişiye ve kendimize karşı vicdan rahatlığı içinde olabilmemizdir. Bu zenginliği kendimizden esirgemeyelim.


Yayınlanma Tarihi: 02 Haziran 2022  /  Son Güncellenme: 03 Haziran 2022


Bu yazı hakkında yazarımıza ve editörlerimize iletmek istedikleriniz mi var?
Aşağıdaki formu kullanarak kendisine ulaşabilirsiniz.
(Bu formdaki bilgiler, yazarımız ve editörlerimizin mail adreslerine iletilecektir.)


Çerezleri Yönetin!

Sitemizde sizlere daha iyi hizmet verebilmek, güvenlik ve sizi tanımak adına çerezler kullanmaktayız, detayları öğrenmek için buraya tıklayabilirsiniz.

Gizlilik Politikanızı ve KVKK Aydınlatma metnini okumak için buraya tıklayınız.

Eğer sitede gezinmeye devam edersiniz politikamızı onaylamış sayılacaksınız.