Paylaş
Tüm Sayılar      2023      Sayı 214 – Nisan 2023      Niyazi Dalyancı’ya

Niyazi Dalyancı’ya

Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Başkanı


Bir dostu yitirmenin, hele de dostluğun pek kolay bulunmadığı günümüzde, acısı bir türlü dinmek bilmiyor. Niyazi’yi tanır mısınız? Ya da ne kadar tanırsınız. O artık toplumda giderek kaybolan bir kuşağın insanıydı. Bir İstanbul beyefendisi, donanımlı bir gazeteci, bir barış savunucusu, yüreği insan sevgisiyle dolu bir arkadaşımdı. Meslekten tanışırdık. Sonraları ben de Burgazadalı olunca birbirimizi daha iyi tanıma olanağı bulduk. Yıllar, bizi sonraları Türkiye gazetecilerinin çatı organı Cemiyet’te buluşturdu. “Her ölüm erken ölümdür” der Cemal Süreya. Niyazi de hiç beklenmedik bir anda yalnız bırakıverdi dostlarını. Birlikte pek çok iyi işe imza atmaya başlamıştık. Baskı altında gazetecilik yaparken iktidarın hedefe aldığı kimi gazetecileri korumak amacıyla çalışmalar yapıyorduk. Meslekten uzaklaştırılan, işinden atılan gazetecilerin yardımına koşmayı görev edinmiştik. Şimdi Niyazi’nin bana bıraktığı bazı yükümlülükleri onsuz nasıl çözebileceğimi düşünüp duruyorum.

Zaman zaman kendimizden kaçarcasına Ada’nın sevdiğimiz mekânlarında buluşur, uzun uzun sohbetlere dalardık. Türkiye’nin maskaralıklarla dolu adalet sisteminden Niyazi de payını almıştı. Dönemin büyükelçilerinden Mahmut Dikerdem’in başkanlık ettiği Barış Derneği’nin üyesi olmaktan hüküm giymişti. Çünkü “Barış” sözcüğünden bile tırsan iktidarların hışmından kurtulamamış, iki buçuk yılı aşkın bir mahpusluk dönemi yaşamıştı. Ona çok yakışan bir dirençle atlattı o yılları. Ne fikrinden, ne cisminden bir şey kaybetti. Cezaevi anılarını anlatırken hep gülümser, ironi içeren anılarını bir öykü anlatırcasına dinlettirirdi dostlarına. TİP’in kuruluşunu ve Behice Boran’ı hiç unutmadı. Solcuydu. Cumhuriyet’in kazanımlarını korumakta da her zaman ön saflardaydı. Benimle dostluğu ise kardeşlikten de öte bir bağdı. Yazılarımı okur, yazdığım kitapların editörlüğünü yapardı hiç üşenmeden. Dert ortağımdı, sırdaşımdı. Benden daha çok inanırdı gelecek güzel günlere, denizi severdi, doğayı severdi, ağaçları ve de çocukları çok severdi. 25 Mart akşamı hayatı ve biz dostlarını terk edip gidiverdi. Şimdi Paşabahçe’de deniz gören gömütlüğünde keyifle bizi seyrediyordur umarım. Işıklar içinde ol can dostum.


Yayınlanma Tarihi: 05 Nisan 2023  /  Son Güncellenme: 06 Nisan 2023


Bu yazı hakkında yazarımıza ve editörlerimize iletmek istedikleriniz mi var?
Aşağıdaki formu kullanarak kendisine ulaşabilirsiniz.
(Bu formdaki bilgiler, yazarımız ve editörlerimizin mail adreslerine iletilecektir.)


Çerezleri Yönetin!

Sitemizde sizlere daha iyi hizmet verebilmek, güvenlik ve sizi tanımak adına çerezler kullanmaktayız, detayları öğrenmek için buraya tıklayabilirsiniz.

Gizlilik Politikanızı ve KVKK Aydınlatma metnini okumak için buraya tıklayınız.

Eğer sitede gezinmeye devam edersiniz politikamızı onaylamış sayılacaksınız.