Çocukluk anılarının en vazgeçilmez parçalarından biri değil midir uçurtma? Uçuranın belleğinde keyifli bir özgürlük ânı, hiç uçurmamış olanınkinde de belli belirsiz bir burukluk bırakan. Nedense umudu çağrıştırır; gökyüzündeki titrek salınması rüzgâra karşı bir başkaldırıdır adeta. İpine rağmen erişebileceği yere kadar gitmesi uçurtmayı da, onu uçuranı da özgürleştirir.

Bu ayı Adalar Müzesi’nde uçurtmalarla açtık. Çocuklar, çocuk ruhunu kaybetmemişler toplandı, uçurtmalarını yapıp göğe saldı. Tıpkı umutlar, dilekler gibi. Marta Koyu’nun katledilmediği, şehirde tedavülden neredeyse kalkmış minibüslerin güzelim adamıza doluşmadığı, ama en önemlisi de ne olursa olsun Adalar’a dair belleğin asla kaybolmayarak salt arşivlenmiş bilgi değil, bugünde de tarihi ve doğal özelliklerinin korunmasına kılavuzluk edecek bir rehber olduğu bir gelecek… Ortak umutlarımız, dileklerimiz bunlar. Birlikten doğacak rüzgârın gücüyle özgürce havalanacak, gerçekleşecek dilekler.

Rüzgarınız bol olsun. Keyifli okumalar dileriz.